Τρίτη 2 Ιουνίου 2009
Κυριακή 31 Μαΐου 2009
Με φόντο τις Ευρωεκλογές...
Ευρωεκλογές. Πρώτο θέμα σε όλα τα κανάλια, πρώτο θέμα σε συζητήσεις και τελικά οι πιο πολλοί θα απέχουν από τη διαδικασία και θα προτιμήσουν να πάνε διακοπές. Δεν τους αδικώ, θεωρώ πως έχουν αρκετούς λόγους να είναι αγανακτισμένοι, αλλά η αποχή από τις Ευρωεκλογές δεν είναι η λύση. (Όπως είπε και ο κύριος Κώστας).
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί βρισκόμαστε σ' αυτή την κατάσταση και θα διαπιστώσουμε ότι η απάντηση είναι προφανής. Εμείς φταίμε για ότι μας συμβαίνει, για ότι συμβαίνει στη χώρα μας. Έχει δίκιο ο πατέρας μου που λέει ότι: " Για όσα τραβάει το κορμί, φταίει το κεφάλι ". Εμείς ανεβάζουμε τους εκάστοτε κυρίους βουλευτές στην εξουσία για να μας αντιπροσωπεύουν επάξια. Το κάνουν όμως? Αν όχι γιατί δεν τους αλλάζουμε? Κάποτε όταν ήμουν μαθήτρια στο Γυμνάσιο είχα πει στον καθηγητή που μας δίδασκε Πολιτική Αγωγή για το ίδιο θέμα ότι θα πρέπει ανά τετραετία να αλλάζουμε κυβερνήσεις αν αυτή που επιλέξαμε την προηγούμενη δεν μας κάνει. Η απάντησή του ήταν ότι η Ελλάδα δεν είναι για πειράματα. Εκείνη την στιγμή θεώρησα ότι αυτό που είχα πει ήταν λάθος. Τώρα πιστεύω ότι μάλλον ο καθηγητής μου είχε άδικο που δεν ήταν τόσο διορατικός. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι για πειράματα? Τι επιπτώσεις έχουν τα πειράματα γενικά? Τα πιο πολλά πειράματα έχουν φέρει επαναστατικές αλλαγές σε πολλούς τομείς, γιατί όχι και στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου? Γιατί θα πρέπει να ψηφίζουμε με βάση τα κόμματα και όχι με κριτήριο τις αρχές, τις ηθικές αξίες και την προσωπικότητα του κάθε υποψήφιου? Αφού το βλέπουμε όλοι ότι με τις εναλλαγές των 2 κομμάτων η Ελλάδα δεν προχωρά (για να μην πω ότι οπισθοδρομεί κιόλας). Όλοι τα ίδια κάνουν, αυτό σκέφτονται οι περισσότεροι και γι' αυτό δεν θα προσέλθουν στις κάλπες. Ε, λοιπόν είναι καιρός να πάρουμε το μέλλον αυτού του τόπου στα χέρια μας. Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας και για τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας. Είμαστε, όμως, περήφανοι για την πατρίδα μας σήμερα? Όχι γιατί βλέπουμε τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σ'εμάς και τους ομόλογούς μας Ευρωπαίους και αγανακτούμε γιατί μειονεκτούμε φανερά σε όλους τους τομείς.
Πρέπει λοιπόν να δώσουμε ένα μήνυμα σ' όλους αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει, γιατί εμείς θα την αλλάξουμε. Γιατί δεν θέλουμε να είμαστε σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Γιατί δεν θέλουμε να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας μόνο αλλά και για το μέλλον που κατασκευάζουμε και χτίζουμε για τα παιδιά μας. Είμαστε η γενιά που τα βρήκε όλα έτοιμα και που δεν έζησε τίποτα. Δεν έζησε κανέναν αγώνα. Μήπως τελικά έρχεται η ώρα που πρέπει να δώσουμε τη δική μας μάχη? Τη μάχη ενάντια σ' ένα πολιτικό σύστημα που δεν ικανοποιεί κανένα και να τους δείξουμε τη δυσαρέσκειά μας για όλα τα δεινά που υπομένουμε λόγω ανεκτικότητας. Πρέπει να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τις καταστάσεις, πρέπει να έχουμε λόγο και αυτός ο λόγος πρέπει να ακούγεται. Μόνο λοιπόν στις εκλογές μπορούμε να ακουστούμε, μόνο τότε μπορούμε να επιλέξουμε να αντιπροσωπευτούμε επάξια, όχι με γνώμονα τα κόμματα, αλλά τους ανθρώπους. Ανθρώπους που θα τιμήσουν την ψήφο εμπιστοσύνης που θα τους δώσουμε και θα μας αντιπροσωπεύσουν επάξια στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στη δική μας Βουλή των Ελλήνων.
Θα πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί βρισκόμαστε σ' αυτή την κατάσταση και θα διαπιστώσουμε ότι η απάντηση είναι προφανής. Εμείς φταίμε για ότι μας συμβαίνει, για ότι συμβαίνει στη χώρα μας. Έχει δίκιο ο πατέρας μου που λέει ότι: " Για όσα τραβάει το κορμί, φταίει το κεφάλι ". Εμείς ανεβάζουμε τους εκάστοτε κυρίους βουλευτές στην εξουσία για να μας αντιπροσωπεύουν επάξια. Το κάνουν όμως? Αν όχι γιατί δεν τους αλλάζουμε? Κάποτε όταν ήμουν μαθήτρια στο Γυμνάσιο είχα πει στον καθηγητή που μας δίδασκε Πολιτική Αγωγή για το ίδιο θέμα ότι θα πρέπει ανά τετραετία να αλλάζουμε κυβερνήσεις αν αυτή που επιλέξαμε την προηγούμενη δεν μας κάνει. Η απάντησή του ήταν ότι η Ελλάδα δεν είναι για πειράματα. Εκείνη την στιγμή θεώρησα ότι αυτό που είχα πει ήταν λάθος. Τώρα πιστεύω ότι μάλλον ο καθηγητής μου είχε άδικο που δεν ήταν τόσο διορατικός. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι για πειράματα? Τι επιπτώσεις έχουν τα πειράματα γενικά? Τα πιο πολλά πειράματα έχουν φέρει επαναστατικές αλλαγές σε πολλούς τομείς, γιατί όχι και στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου? Γιατί θα πρέπει να ψηφίζουμε με βάση τα κόμματα και όχι με κριτήριο τις αρχές, τις ηθικές αξίες και την προσωπικότητα του κάθε υποψήφιου? Αφού το βλέπουμε όλοι ότι με τις εναλλαγές των 2 κομμάτων η Ελλάδα δεν προχωρά (για να μην πω ότι οπισθοδρομεί κιόλας). Όλοι τα ίδια κάνουν, αυτό σκέφτονται οι περισσότεροι και γι' αυτό δεν θα προσέλθουν στις κάλπες. Ε, λοιπόν είναι καιρός να πάρουμε το μέλλον αυτού του τόπου στα χέρια μας. Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, είμαστε περήφανοι για την ιστορία μας και για τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας. Είμαστε, όμως, περήφανοι για την πατρίδα μας σήμερα? Όχι γιατί βλέπουμε τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα σ'εμάς και τους ομόλογούς μας Ευρωπαίους και αγανακτούμε γιατί μειονεκτούμε φανερά σε όλους τους τομείς.
Πρέπει λοιπόν να δώσουμε ένα μήνυμα σ' όλους αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς ότι αυτή η κατάσταση θα αλλάξει, γιατί εμείς θα την αλλάξουμε. Γιατί δεν θέλουμε να είμαστε σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Γιατί δεν θέλουμε να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας μόνο αλλά και για το μέλλον που κατασκευάζουμε και χτίζουμε για τα παιδιά μας. Είμαστε η γενιά που τα βρήκε όλα έτοιμα και που δεν έζησε τίποτα. Δεν έζησε κανέναν αγώνα. Μήπως τελικά έρχεται η ώρα που πρέπει να δώσουμε τη δική μας μάχη? Τη μάχη ενάντια σ' ένα πολιτικό σύστημα που δεν ικανοποιεί κανένα και να τους δείξουμε τη δυσαρέσκειά μας για όλα τα δεινά που υπομένουμε λόγω ανεκτικότητας. Πρέπει να σταματήσουμε να ανεχόμαστε τις καταστάσεις, πρέπει να έχουμε λόγο και αυτός ο λόγος πρέπει να ακούγεται. Μόνο λοιπόν στις εκλογές μπορούμε να ακουστούμε, μόνο τότε μπορούμε να επιλέξουμε να αντιπροσωπευτούμε επάξια, όχι με γνώμονα τα κόμματα, αλλά τους ανθρώπους. Ανθρώπους που θα τιμήσουν την ψήφο εμπιστοσύνης που θα τους δώσουμε και θα μας αντιπροσωπεύσουν επάξια στο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και στη δική μας Βουλή των Ελλήνων.
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
18 Μαϊου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων
Το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM), επιθυμώντας να αναδείξει το ρόλο των Μουσείων στη σύγχρονη κοινωνία, όρισε από το 1977 τη 18η Μαϊου ως Διεθνή Ημέρα Μουσείων.
Το μήνυμα αυτής της επετείου, είναι να γίνιυν τα Μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης και της αμοιβαίας κατανόησης, τη συνεργασία και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς.
Θέμα του φετινού εορτασμού : " Μουσεία και πολιτιστικός τουρισμός".
Τιμώμενο Μουσείο για την Ελλάδα το 2009 είναι το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Κτίριο Ωδείου Αθηνών, οδός Ρηγίλλης, Αθήνα) που ιδρύθηκε το 2000 και συμβάλλει στην προβολή της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα.
Στις 18 Μαϊου κάθε χρόνο η είσοδος σε όλα τα Μουσεία της χώρας είναι ελεύθερη.
Το μήνυμα αυτής της επετείου, είναι να γίνιυν τα Μουσεία φορείς πολιτισμικών ανταλλαγών, με σκοπό την ανάπτυξη της μόρφωσης και της αμοιβαίας κατανόησης, τη συνεργασία και την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς.
Θέμα του φετινού εορτασμού : " Μουσεία και πολιτιστικός τουρισμός".
Τιμώμενο Μουσείο για την Ελλάδα το 2009 είναι το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Κτίριο Ωδείου Αθηνών, οδός Ρηγίλλης, Αθήνα) που ιδρύθηκε το 2000 και συμβάλλει στην προβολή της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα.
Στις 18 Μαϊου κάθε χρόνο η είσοδος σε όλα τα Μουσεία της χώρας είναι ελεύθερη.
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
Στίχοι από ένα αγαπημένο μου τραγούδι
Era settembre ed il sole ci ha visti baciare
con il fiatone correvi giocando con me
un sassolino nell'acqua faceva rumore
il desiderio di stare per sempre con te.
Στην αμμουδιά περπατούσαμε κάθε πρωί,
όνειρα έκανα δίπλα σου για τη ζωή.
Τώρα είμαι μόνη κι ο χρόνος κυλάει αργά,
βγαίνω στους δρόμους ξορκίζοντας τη μοναξιά.
Πες μου πώς;
Η ματιά σου που ήταν σαν φλόγα που πάγωσε.
Πώς;
Τ' άγγιγμά σου τις νύχτες στο σώμα μου πόνος κρυφός.
Πες μου πώς;
Σε ρωτάω.
Ποιος μου πήρε το όνειρο κι έφυγε μαζί σου.
Ποιος;
Θα σ' αγαπώ ώσπου ο χρόνος να τελειώσει
και θα 'μαι εδώ να σ' αγκαλιάζω όταν νυχτώνει.
Κοίτα την ώρα που περνάει, πόσο αλλάζεις
γίνεσαι ανάμνηση...
Γίνεσαι κρύο και αέρας που παγώνει
όταν το βλέμμα στη ματιά σου χαμηλώνει.
Γίνεσαι χιόνι που τα δάχτυλα ματώνει
γίνεσαι ανάμνηση...
Και μου ζητάς λίγο χρόνο για να το σκεφτείς
όμως το ξέρω σου τέλειωσε ό,τι κι αν πεις.
Πώς να νικήσω τη σκέψη που θα σε ζητά;
Γκρίζα τα σύννεφα γκρίζα και η μοναξιά.
Col naso rosso dal freddo era quasi Natale
il nostro amore cresceva ogni giorno di più.
Era la luce degli occhi ad accendere i cuori
fino all'ecclissi solare che adesso c'è in te.
Cosa c'è
con lo sguardo abbassato non parli e non corri da me.
Hai bisogno di stare un po' sola lontana perché
Cosa c'è
io lo so tra un minuto mi lasci da solo non dire di no.
Amore mio
senza un'addio mi stai lasciando
ma il tuo silenzio sembra dire hai fatto centro
come la neve sciolta al sole stai piangendo è inevitabile
Ma lui chi è
adesso me ne stai parlando
come hai potuto dargli un pezzo del mio mondo
vorrei sparire mentre ti accarezza il vento
sei cattivissima, sei cativissima.
Γίνεσαι ανάμνηση...
con il fiatone correvi giocando con me
un sassolino nell'acqua faceva rumore
il desiderio di stare per sempre con te.
Στην αμμουδιά περπατούσαμε κάθε πρωί,
όνειρα έκανα δίπλα σου για τη ζωή.
Τώρα είμαι μόνη κι ο χρόνος κυλάει αργά,
βγαίνω στους δρόμους ξορκίζοντας τη μοναξιά.
Πες μου πώς;
Η ματιά σου που ήταν σαν φλόγα που πάγωσε.
Πώς;
Τ' άγγιγμά σου τις νύχτες στο σώμα μου πόνος κρυφός.
Πες μου πώς;
Σε ρωτάω.
Ποιος μου πήρε το όνειρο κι έφυγε μαζί σου.
Ποιος;
Θα σ' αγαπώ ώσπου ο χρόνος να τελειώσει
και θα 'μαι εδώ να σ' αγκαλιάζω όταν νυχτώνει.
Κοίτα την ώρα που περνάει, πόσο αλλάζεις
γίνεσαι ανάμνηση...
Γίνεσαι κρύο και αέρας που παγώνει
όταν το βλέμμα στη ματιά σου χαμηλώνει.
Γίνεσαι χιόνι που τα δάχτυλα ματώνει
γίνεσαι ανάμνηση...
Και μου ζητάς λίγο χρόνο για να το σκεφτείς
όμως το ξέρω σου τέλειωσε ό,τι κι αν πεις.
Πώς να νικήσω τη σκέψη που θα σε ζητά;
Γκρίζα τα σύννεφα γκρίζα και η μοναξιά.
Col naso rosso dal freddo era quasi Natale
il nostro amore cresceva ogni giorno di più.
Era la luce degli occhi ad accendere i cuori
fino all'ecclissi solare che adesso c'è in te.
Cosa c'è
con lo sguardo abbassato non parli e non corri da me.
Hai bisogno di stare un po' sola lontana perché
Cosa c'è
io lo so tra un minuto mi lasci da solo non dire di no.
Amore mio
senza un'addio mi stai lasciando
ma il tuo silenzio sembra dire hai fatto centro
come la neve sciolta al sole stai piangendo è inevitabile
Ma lui chi è
adesso me ne stai parlando
come hai potuto dargli un pezzo del mio mondo
vorrei sparire mentre ti accarezza il vento
sei cattivissima, sei cativissima.
Γίνεσαι ανάμνηση...
Τρίτη 12 Μαΐου 2009
Ήξερες ότι...(συνέχεια)
- Στην Αρχαία Ελλάδα, τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών, βυθίζονταν στο ελαιόλαδο κατά τη γέννησή τους για να παραμείνουν φαλακρά για όλη τους τη ζωή?
- Τα δακτυλικά αποτυπώματα των κοάλα και των ανθρώπων είναι πανομοιότυπα?
- Οι πατημασιές των αστροναυτών στη σελήνη, μπορούν να παραμείνουν αναλλοίωτες για πάνω από 10 εκατομμύρια χρόνια, επειδή η σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα?
- Η Αφροδίτη είναι ο μόνος πλανήτης στο ηλιακό μας σύστημα που περιστρέφεται κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού?
- Ο Τσάρλι Τσάπλιν (ο αυθεντικός) βγήκε τρίτος σε έναν διαγωνισμό σωσιών του Τσάρλι Τσάπλιν?
- Τα σαλιγκάρια μπορούν να κοιμούνται για 3 χρόνια χωρίς να τρώνε καθόλου?
- Ο πιο δυνατός μυς του ανθρ ώπινου σώματος είναι η γλώσσα?
- Οι πεταλούδες έχουν την αίσθηση της γεύσης στα πόδια τους?
- Κάθε ρήγας στην τράπουλα αναπαριστά έναν μεγάλο βασιλιά της ιστορίας? Ο ρήγας μπαστούνι τον Δαυίδ, ο ρήγας σπαθί τον Μέγα Αλέξανδρο, ο ρήγας κούπα τον Καρλομάγνο και ο ρήγας καρό τον Ιούλιο Καίσαρα.
- Η κύρια βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα βουλιάζει κατά μια ίντσα κάθε χρόνο, διότι όταν χτίστηκε, οι μηχανικοί δεν υπολόγισαν το βάρος όλων των βιβλίων που θα τοποθετούνταν στο κτίριο?
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
